بیا ای ناجی قلبم بی تو قلب من شکسته این همون دل شکسته ست که به انتظار نشسته ای تو تنها خوب دنیا بی تو من تنها ترینم با تو مثل یک ستاره بی تو من خاک زمینم، بی تو من تنها ترینم عاشقم عاشق ترینم بگو که اینو می دونم حالا که از عشقت دیوونم بگو که با تو می مونم ای تو تنها خوب دنیا بی تو من تنها ترینم با تو مثل یک ستاره بی تو من خاک زمینم، بی تو من تنها ترینم می خواهم از دست تو گهواره بسازم سر بذارم روی دستات به سعادتم بنازم می خواهم اون چشمای دریایی ت آیینه کنم با نگاه توی چشمات دردم و تازه کنم تو که نیستی دنیا تاریکه برای دل خستم بی تو من تنهای تنها دل به خلوت تو بستم ای تو تنها خوب دنیا بی تو من تنها ترینم با تو مثل یک ستاره بی تو من خاک زمینم، بی تو من تنها ترینم ای تو تنها خوب دنیا بی تو من تنها ترینم با تو مثل یک ستاره بی تو من خاک زمینم، بی تو من تنها ترینم بی تو من خاک زمینم، بی تو من تنها ترینم
یارا یارا گاهی دل ما را به چراغ نگاهی روشن کن چشم تار دل را چو مسیحا به دمیدن آهی روشن کن بی تو برگی زردم به هوای تو می گردم که مگر بیفتم در پایت ای نوای نایم به هوای تو می آیم که دمی نفس کنم تازه در هوایت به نسیم کوبت ای گل به شمیم بویت ای گل در سینه داغی دارم از لاله باغی دارم با یادت ای گل هر شب در دل چراغی دارم باغم بهارم باش موجم کنارم باش ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی به نسیم کوبت ای گل به شمیم بویت ای گل در سینه داغی دارم از لاله باغی دارم با یادت ای گل هر شب در دل چراغی دارم باغم بهارم باش موجم کنارم باش بی تو برگی زردم به هوای تو می گردم که مگر بیفتم در پایت ای نوای نایم به هوای تو می آیم که دمی نفس کنم تازه در هوایت بی تو برگی زردم به هوای تو می گردم که مگر بیفتم در پایت ای نوای نایم به هوای تو می آیم که دمی نفس کنم تازه در هوایت تا فدا کنم جان و دل برایت
ای غم ای همدم دست از سر دل بردار ای شادی یک دم مرهم به دلم بگذار دل جای شادیست از غم شده ام بیزار ای غم بیرون رو این خانه به او بسپار
با این خانهی تنگ با این پارهی سنگ با این دل چه کنم این آلودهی رنگ دلا بال)قول) مرا چرا شکستی پر نزدی به گل نشستی پر نزدی تو دریا بودی ز چه رو چون مردابی ای دریا تا کی ز نسیمی بی تابی
دل به دریا بزن در شب طوفان تا به کی سر زدن بر در زندان تا کِی تنهایی برخیز و پر گشا در آسمان رها تا کوی ناکجا کوی بی نشان کوی آشنا
ای غم ای همدم دست از سر دل بردار ای شادی یک دم مرهم به دلم بگذار دل جای شاديست از غم شده ام بیزار ای غم بیرون رو این خانه به او بسپار ای دل زین غم ها تنها غم او بگذار
سعیدخسروي دکترداروسازودبیربازنشسته زیست شناسی هستم، که امروز درکناررب النوع رافت وشفقت ومهربانی روزگارمی گذرانم.آن عزیزی که نهال مهرومحبتش همچنان درفضای زندگیم گل افشانی وعطرافشانی می کند
**عزيزان برداشت ازوبلاگ باذکرماخذ آزاد می باشد**